Indische- of pantserneushoorn

Indische neushoorn Rhinoceros unicornis luidt de wetenschappelijke benaming. Die naam is opgebouwd uit het Griekse rhino, dat ‘neus’ betekent, en ceros, dat ‘hoorn’ betekent. Unicornus is Latijns en samengesteld uit uni, dat ‘één’ betekent, en cornis, dat ‘hoorn’ betekent. De Indische neushoorn wordt zo’n 4 m lang, heeft een schouderhoogte van ongeveer 1,90 m en een gewicht van 1600-2200 kg.

De Indische neushoorn, die voorkomt in het noorden van India en in Nepal, is een grazer, maar hij eet ook veel waterplanten en als de rivier overstroomt en hij tijdelijk naar hoger gelegen gebieden moet uitwijken, gaat hij over op bladeren. De mannetjes beschermen vrij kleine territoria, waardoor er flink gevochten wordt met andere seksegenoten.

Door de vergrootte snijtanden, een kenmerk dat ze met de twee andere Aziatische soorten delen, kunnen ze bij die gevechten flinke verwondingen oplopen. De Indische neushoorn heeft zich in de afgelopen eeuw sterk hersteld door strenge beschermingsmaatregelen.

Zowel in India als in Nepal waren er op een gegeven moment nog maar enkele tientallen neushoorns over, maar nu zijn er weer zo’n 2500 dieren, de meeste in Kaziranga in India en in Chitwan in Nepal.

Het grote probleem is dat 90% van de dieren in slechts twee gebieden leeft die zeer gemakkelijk toegankelijk zijn. Mocht om de een of andere reden, politiek of economisch, de bescherming van de rangers wegvallen, dan kan het zeer snel gedaan zijn met de neushoorns. En dat is zeker niet ondenkbaar in landen waar de neushoorns voorkomen; zo is er in Manas, India, al een belangrijke populatie verdwenen omdat zich daar rebellen hebben gevestigd.

Er wordt inmiddels wel gewerkt aan het overbrengen van Indische neushoorns naar andere gebieden, maar de mogelijkheden daarvoor zijn in een van de meest dichtbevolkte delen van deze wereld zeer beperkt. Over het algemeen vormt de stroperij voor de handel in de 'medicinale' hoorn nog immer de grootste bedreiging voor de Aziatische neushoorn, maar daarnaast speelt het voortdurend verlies aan leefgebied een belangrijke rol.