Sumatraanse neushoorn

De wetenschappelijke naam van de Sumatraanse neushoorn luidt Dicerorhinus sumatrensis. Dicerorhinus is een samengesteld Grieks woord, di betekent ‘twee’, cero betekent ‘hoorn’ en rhinus beteken ‘neus’; sumatrensis betekent ‘van Sumatra’. De Sumatraanse neushoorn is ongeveer 2,50 tot 2,80 m lang, heeft een schouderhoogte van 1,10 tot 1,50 m en weegt ongeveer 1000 kg.

De Sumatraanse neushoorn komt voor in de regenwouden van Indonesië en Maleisië, met name op de eilanden Borneo en Sumatra. Deze kleinste neushoornsoort heeft een gladde huid en kort haar, alleen op de rand van de oren en aan de punt van de staart zijn de haren langer.

Hij heeft twee verticale huidplooien, een achter de voorpoten en een voor de achterpoten. Van de twee hoorns is de voorste meestal het langst, spits en naar achteren gekromd, de achterste hoorn is vaak niet meer dan een knobbel.

Sumatraanse neushoorns zijn net als Javaanse neushoorns 'browsers' of knabbelaars, die alleen bladeren en twijgen van bomen en struiken eten. Beide soorten leven in lage dichtheden in dicht bos, waardoor het voor deze soorten niet zinvol is om exclusieve territoria te handhaven. Mannetjes hebben vrij grote leefgebieden waarbinnen ze rondtrekken.

Ze markeren hun leefgebied met uitwerpselen en door in de grond te krabben en boompjes om te knakken. De leefgebieden van mannetjes overlappen elkaar, maar de kernen zijn wel gescheiden, ze overlappen ook met de veel kleinere leefgebieden van verschillende vrouwtjes.

De Sumatraanse neushoorn komt verspreid in Azië voor, vrijwel overal in te kleine aantallen om zijn voortbestaan in de toekomst te waarborgen. Daarbij zijn de meeste gebieden niet echt veilig voor stroperij en worden er voortdurend delen van hun leefgebieden opgeofferd aan de landbouw en andere doeleinden.

Toch is er in principe voldoende habitat voor vele duizenden Sumatraanse neushoorns beschikbaar, zodat ingeval de stroperij kan worden voorkomen de soort langzaam weer in aantal zou kunnen toenemen.